Mehmed’in mahkemede elinin kesilmesine hükmedildiği anda, Hristo’nun kalbiyle vicdanı arasında bir hesaplaşma başlar. Osmanlı adaletinin vakarına tanık olan Hristo, davasından vazgeçerek bambaşka bir yola adım atar. Bu, onun içsel dönüşümünün ilk adımı olur.
Diğer yanda, Mehmed yeni bir çağın eşiğinde olduğunu hisseder. Bu hissiyatını vezirlerine duyurmakta kararlıdır. Devlet işlerinde farklı bir usul benimsemeye niyetlidir ve bu niyetini ilk olarak Çandarlı’ya açar. Artık gözünü batıya çevirmiştir; fetih arzusu yeniden alevlenmiş, garba doğru ilerlemeyi kafasına koymuştur.
Şeyhülislam, Fatıma’yı Saltuk’la nikâhlayarak toy hazırlıklarını başlatır. Ancak toyun huzuru kısa sürede sarsılır. Şehre ansızın gelen gizemli bir yabancı, Fatıma’nın kaderinde yeni bir sayfa açar. Genç kadın, bilinmeyene doğru yola çıkar; ardında sorular ve endişeler bırakarak ortadan kaybolur.
Saltuk, sevdiğini bulmak için her yola başvurur. Lakin Fatıma’nın izini sürmek, onu yalnızca harici değil, içsel bir yolculuğa da sürükler. Fatıma kimin izinden gitmiştir? Saltuk, bu zorlu arayışta ona ulaşabilecek midir?
Harem ise derin bir sessizliğe gömülmüştür. Mara, gözyaşları eşliğinde sarayla ve hatunlarla vedalaşır. Sultan Mehmed ona mühim bir vazife yüklemiş, Sırbistan’a geri dönmesini istemiştir. Bu vedayla birlikte, Harem’de de geçmişin ihtişamı yerini durgunluğa bırakır. Ufukta artık yeni başlangıçlara dair bir umut belirmemektedir.
